Jij bent mijn jongste en laatste kindje. Alles wat geweest is, beleef ik niet nog een keer

Je eerste boterham

De dag dat we je eindelijk na ruim 3 weken vanuit het ziekenhuis mee naar huis mochten nemen. De opluchting na alle onderzoeken dat je verder gelukkig geen medische problemen hebt. Toen je zelfstandig kon omrollen. Jouw eerste echte lachje. De eerste keer dat je papa (baba) zei. Het eerste vaste hapje. Je eerste boterham.

Drinken uit een (tuit)beker in plaats van een flesje. Het eerste tandje, toen al vlug de tweede en inmiddels kun je flink hard bijten. Opdrukken, zelf kunnen zitten en nu ook de kamer al tijgerend over de vloer onderzoeken. Soms zou ik willen dat ik de tijd terug kon draaien of op z’n minst stop kon zetten. Waarom gaat alles zo snel?

Je bent nog steeds klein, kwetsbaar en gelukkig ook heel knuffelig, maar een baby, nee dat is er inmiddels wel af. Steeds meer en meer begin je je eigen persoonlijkheid te ontwikkelen. En steeds leer je weer iets nieuws. Soms zijn het kleine, bijna onzichtbare vaardigheden en de andere keer is het opeens een grote stap. Voor jou is iedere dag een feest met nieuwe uitdagingen.

Eerste verjaardag

Jouw eerste verjaardag hebben we gevierd met familie en vrienden. Wat een gezellig feest was het, met (te) veel cadeautjes van alle mensen die net zo gek op jou zijn als wij. Want met jouw lieve lach kun je niet anders dan er zelf vrolijk van worden.

Maar waar jouw verjaardag natuurlijk een hele vreugdevolle dag was, voelde ik vanbinnen ook een soort van klein verdriet. Het is namelijk ook een afscheid van je babyperiode. Je bent nu een dreumes. En dat eerste jaar krijg je natuurlijk nooit meer terug. We hebben vele herinneringen en gelukkig ook heel veel foto’s en filmpjes, maar toch. Een beetje treurig werd ik ervan. Jij bent mijn jongste en ook definitief mijn laatste kindje. Dus alles wat geweest is, ga ik niet nog een keer beleven.

Nieuwe mijlpalen

Maar dit gevoel heeft al snel plaats gemaakt voor alle nieuwe dingen die we samen nog gaan beleven. En ook deze momenten zullen voorbij gaan en herinneringen worden. Dus, geniet volop van het nu! Maar dat is niet zo moeilijk, want je bent een heerlijke dreumes.

Op naar alle nieuwe mijlpalen. Misschien ga je dit komende jaar wel lopen. Of misschien ook wel niet, we zien wel. Iedere stap is er een en ik ben trots op alles wat je kan en doet. De wil is er in ieder geval.

Op naar de toekomst, maar niet te snel. Want dadelijk ben je ook al geen dreumes meer, maar een peuter. En daarna een schoolgaand kind, een tiener….Ik moet er nog niet aan denken. Ach ja, als je in de tussentijd maar gelukkig bent en wij van jouw heerlijke persoontje mogen genieten.

Dag baby, hallo dreumes!